Χρόνια Πολλά και Ελεύθερα Ελλάδα! 
Σήμερα, όπως κάθε χρόνο, εορτάζουμε την Επέτειο του “ΌΧΙ” του Ιωάννη Μεταξά έναντι της ιταλικής κυβέρνησης, που απέστειλε, με εκπρόσωπό της τον πρέσβη στην Αθήνα, Εμμανουέλε Γκράτσι, τελεσίγραφο προς αυτόν να επιτρέψει την είσοδο του ιταλικού στρατού στην Ελληνοαλβανική μεθόριο. Σκοπός των Ιταλών ήταν να καταλάβουν στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος και κατόπιν, να πορευθούν προς την Αφρική.
«Alors, c’est la guerre»
Ο Ιωάννης Μεταξάς εφόσον διάβασε το τελεσίγραφο, έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre» (Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο). Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε να συναινέσει στα ιταλικά αιτήματα – προστάγματα.
Ο ίδιος ο Γκράτσι περιγράφει λεπτομερώς στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, την σκηνή εκείνη που διαδραματίστηκε, λίγο μετά τις 03.00, στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά στην Κηφισιά:
“Μόλις καθίσαμε, του είπα ότι η κυβέρνησή μου μού είχε αναθέσει να του κάνω μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια που κρατούσαν το χαρτί έτρεμαν ελαφρά, και μέσα από τα γυαλιά έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή φωνή: «Alors, c’est la guerre!» (λοιπόν έχουμε πόλεμο).
Του απάντησα ότι η ιταλική κυβέρνηση ήλπιζε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα δεχόταν τα αιτήματά της και θα άφηνε να περάσουν ελεύθερα τα ιταλικά στρατεύματα τα οποία θα άρχιζαν τις μετακινήσεις τους στις 6 το πρωί. Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε πως θα μπορούσα να σκεφτώ ότι ακόμα και αν είχε πρόθεση να ενδώσει θα του ήταν δυνατόν μέσα σε τρεις ώρες να λάβει τις διαταγές του βασιλιά και να δώσει τις απαραίτητες οδηγίες για την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων.”
— Εμμανουέλε Γκράτσι, Η αρχή του τέλους, Εστία. 1980, σελ. 285.
Εμείς σήμερα, οφείλουμε να μνημονεύουμε και να τιμούμε την ανδρεία και τόλμη των αγωνιστών, που έπεσαν στον πόλεμο για το μέλλον το δικό μας. Ζούμε και αναπνέουμε ελεύθερα χάρις των ηρωικών αυτών προγόνων μας, που πάλεψαν για την ελευθερία της πατρίδας και για να μπορούμε εμείς σήμερα, να απολαμβάνουμε όσα αυτοί δεν πρόλαβαν.
Ακόμη, έχει οριστεί κατά την ίδια ημέρα να εορτάζουμε την Αγία Σκέπη, την Παναγία μας, που ουκ ολίγες φορές δεν έλειψε να σταθεί στο πλάι του ελληνικού στρατού και λαού.
